گروه های اصلی
آنافیلاکسی یک واکنش شدید و تهدید کننده به موادی آلرژی زا می باشد که اصطلاحا آلرژن نامیده می شوند. آنافیلاکسی کل بدن را درگیر می کند و در صورت عدم درمان به موقع می تواند تهدید کننده حیات باشد. آلرژن ها موادی هستند که می توانند موجب ایجاد واکنش های آلرژیک شوند.
پس از قرار گیری در معرض آلرژن هایی نظیر نیش زنبور عسل، سیستم ایمنی فرد نسبت به آن حساس می شود. قرار گیری مجدد در معرض همان آلرژن می تواند موجب برانگیختن واکنش آلرژیک در بدن فرد شود. در صورتی که این واکنش شدید باشد ممکن است آنافیلاکسی رخ دهد که یک وضعیت فوق العاده خطرناک بوده و کل بدن را درگیر می کند.
بافتهای موجود در ارگان های مختلف بدن شروع به ترشح هیستامین و سایر موادی می کنند که موجب تنگ شدن مسیر های هوایی در ریه ها و بوجود آمدن سایر علائم آنافیلاکسی می شوند.
برخی از داروها (مانند مورفین، دای اشعه x، آسپیرین و غیره)، زمانی که شخص برای بار اول در معرض آنها قرار می گیرد، ممکن است موجب بروز واکنشی مشابه آنافیلاکسی در بدن شوند که واکنش آنافیلاکتوئید نامیده می شود. این واکنش یک واکنش سیستم ایمنی بدن (آنگونه که در آنافیلاکسی اتفاق می افتد) نیست، ولی علائم، عوارض و درمان هر دو نوع واکنش مشابه می باشد.
آنافیلاکسی می تواند در واکنش به هر نوع آلرژنی اتفاق بیافتد، ولی شایعترین علل آن عبارتند از:
گرده های گیاهان و سایر آلرژن های استنشاقی نیز گاها موجب بروز واکنش های آنافیلاکسی می شوند. در برخی افراد نیز واکنش های شبه آنافیلاکسی با علل ناشناخته می تواند ایجاد شود.
آنافیلاکسی یک واکنش تهدید کننده حیات می باشد. و در صورت وجود سابقه واکنش های حساسیتی، احتمال خطر آن وجود دارد.
علائم
علائم آنافیلاکسی می تواند در عرض چند ثانیه تا چند دقیقه پس از قرار گرفتن در معرض ماده آلرژن شروع شود. این علائم می تواند شامل هر کدام از موارد زیر باشد:
آنافیلاکسی یک اختلال بسیار شدید است که در صورت عدم درمان می تواند کشنده باشد، ولی در صورت درمان به روشی صحیح، علائم آن کاملا برطرف شده و قابل برگشت می باشد. بنابراین یادگیری اصول صحیح درمان و آمادگی برای مقابله با واکنش های احتمالی، بخصوص در افرادی که در معرض خطر بروز آنافیلاکسی قرار دارند، بسیار مهم می باشد.